Luc: ‘Ik teken het liefst wormen en vogels’

Luc (34) is een van de vaste bezoekers van de dagbesteding van Hart van Vathorst. Hij komt er graag. De sfeer is goed en het is lekker dichtbij.

Hij vindt het maar spannend zo’n gesprek. Soms stelt de verslaggeefster moeilijke vragen. En dan is hij bang dat hij de verkeerde antwoorden geeft. Maar goed, geinig is het ook wel. ‘Zo maak je nog eens wat mee’ grinnikt hij.

Het gesprek met Luc vindt plaats in het restaurant van Hart van Vathorst. Een uniek multifunctioneel gebouw dat midden in de gelijknamige, levendige wijk staat. In het pand zijn onder meer twee zorginstellingen (met appartementen), een kerk, een restaurant en een kindercentrum gevestigd. De coronaversoepelingen zijn net doorgevoerd en in het restaurant zijn weer meerdere tafeltjes bezet. Twee kleuters rennen in het rond. Op de achtergrond klinkt het geluid van een koffiemachine.

Er is ook dagbesteding in Hart van Vathorst. In drie ateliers worden verschillende werkzaamheden verricht. Luc is er een paar ochtenden in de week te vinden. Tekenen, kaarsen maken en figuurzagen in hout. Hij doet van alles maar hij heeft een voorliefde voor tekenen met balpoint of kleurpotlood. En dan vooral dieren, het liefst wormen en vogels. ‘Ik vind dat gewoon grappige dieren’ legt hij uit. ‘Dan teken ik bijvoorbeeld wormen die een race houden terwijl er vogels boven hun hoofd vliegen.’

Ook thuis tekent hij af en toe. En voor de nieuwbrief van zijn wooncomplex maakt hij vier keer per jaar een strip over de avonturen van Wormpie Worm. ‘Dan moet ik wel even gaan zitten om een leuk thema te bedenken’ grijnst hij.

Luc woont een paar straten verderop in een woongroep van een zorginstelling. De afstand naar Hart van Vathorst is makkelijk te lopen. Maar net als altijd is hij die ochtend op het laatste nippertje op zijn fiets gesprongen om toch nog om 9.45 uur aanwezig te kunnen zijn. ‘Ik kom niet altijd op tijd uit bed’ legt hij uit. ‘Ik heb wat moeite met wakker worden.’

Toch komt hij graag naar de dagbesteding. Het is lekker dichtbij en er is een goeie sfeer. ‘Voorheen moest ik helemaal naar de andere kant van Amersfoort’ vertelt hij. ‘Op die dagbesteding waren ook meer regels.’ Luc heeft af en toe leuke gesprekken met andere deelnemers. Maar hij kan niet tegen teveel drukte. Soms gaat hij in een hoekje zitten met een koptelefoon op zijn hoofd zodat hij rustiger kan werken.

Veel spullen die op de dagbesteding worden gemaakt, zoals sjaals, kaarsen en houten plankjes met teksten erin gebrand, worden verkocht in de winkel van het restaurant. Aan het eind van het gesprek laat hij de verslaggeefster nog een paar van zijn tekeningen zien die in het atelier liggen. Er zit een hele opmerkelijke afbeelding bij van mensen die, tegen een donkere achtergrond, in een bubbel van licht zitten. ‘Het zijn mensen die zitten te eten op maan’ legt Luc uit. Waarom hij dat tekent? ‘Dat vind ik gewoon leuk.’