‘Theobald heeft nu een eigen huis en zijn werk is om de hoek: hoe mooi is dat’

Kleine praatjes, korte contactmomenten. Theobald (45), die een verstandelijke beperking heeft, haalt er veel voldoening uit tijdens zijn werk in het eet- werkcafé in Het Huis van Leusden. ‘Voor deze mensen is het lastig om zelf een netwerk op te bouwen. Deze setting helpt hen daarbij.’

Kopjes ophalen, de afwas doen, tosti’s maken. Theobald heeft er om half elf ’s ochtends al heel wat werkzaamheden opzitten. Hij is een van de drie werknemers met een verstandelijke beperking van het eet- en werkcafé in het Huis van Leusden. Het is tevens de lunchplek van de ambtenaren van het gemeentehuis dat ook in het gebouw is gevestigd. Ook het zorgappartement waarin Theobald woont, maakt deel uit van het Huis van Leusden.

Theobald is slechthorend en moeilijk te verstaan. Hij is erg op zichzelf en leeft in zijn eigen wereldje. Toch geniet hij erg van de vluchtige contactmomenten die hij tijdens zijn werk opdoet, volgens Jill, de begeleidster van de medewerkers van het eet- werkcafé. ‘Als hij achter de kassa staat bijvoorbeeld. Dat vindt hij erg leuk. Of als hij met een dienblad eten moet brengen naar iemand die iets besteld heeft. En met een aantal ambtenaren heeft hij een leuk contact. Die zien hem echt en maken altijd even een praatje.’ Jill vindt het belangrijk dat mensen met een verstandelijke beperking in het eet- werk café werken. ‘Voor deze doelgroep is het lastig om zelf een netwerk op te bouwen. Deze setting helpt hen daarbij.’

Theobald achter de kassa? ‘Zijn broer Gerbrand was even verbaasd toen hij het hoorde. ‘Maar kennelijk kan hij dat aan en gaat het goed.’ Gerbrand vindt zijn broer sowieso zelfstandiger geworden sinds hij in een zorgappartement van Het Huis van Leusden woont. Voorheen woonde hij in een woongroep. Nu heeft hij een tweekamerappartement met een eigen keuken, badkamer en voordeur. ‘Hij stofzuigt zelf en vouwt de was. En voor bepaalde boodschappen, zoals frisdrank en koeken, moet hij zelf zorgen.’ Jammer genoeg maakt Theobald wel een strikte scheiding tussen privé en werk. ‘Ik vraag wel eens als ik bij hem op bezoek ben: “Maak je ook eens een tosti voor mij?” Maar dat is echt niet de bedoeling.’

Op iedere afdeling van de zorgappartementen is een gezamenlijke huiskamer. Theobald kiest ervoor om enkele dagen alleen in zijn appartement en een aantal dagen samen met de andere bewoners in de huiskamer te eten. Fijn is ook dat hij iedere dag in zijn eigen huis zijn favoriete programma kan kijken: GTST. Alleen zaterdagavond is dat anders. Dan kijkt hij tv met de andere bewoners in de huiskamer. Het is dan feest want is er ook frisdrank, chips, kaas en worst.

Gerbrand kan zich voorstellen dat sommige familieleden het zelfstandiger wonen van hun naasten met enige zorg tegemoet zagen. In een eigen appartement ben je toch iets meer op jezelf aangewezen. Zelf zag Gerbrand echter alleen maar voordelen. ‘Theobald heeft nu een eigen huis, een mooi terras voor de deur en zijn werk is om de hoek. Eerst ging hij iedere dag met de taxi naar het werk. Nu hobbelt hij de deur uit en is hij er zo. Hoe mooi is dat!’

Alleen is op tijd komen, ‘wel een dingetje’, volgens Gerbrand. Theobald is beslist geen ochtendmens. ‘Zijn trilwekker gaat om half zeven en hij moet er om half negen zijn. En nog komt hij te laat. Geen idee wat hij allemaal doet in die tijd. De leiding houdt dat nu een beetje in de gaten. En gelukkig gaat dat de laatste tijd beter.’