Bij UniK doet iedereen mee

De herontwikkeling van het kloostercomplex van de Zusters Franciscanessen in Veghel is volop in gang. Bij dit gezamenlijke project van Zenzo Maatschappelijk Vastgoed en de zusters Franciscanessen zijn veel partijen betrokken. Naast een nieuwe bestemming voor de gebouwen en het terrein zijn het bewerkstelligen van verbinding en sociale cohesie hier een belangrijk doel. Dat is helemaal in lijn met de wens van de zusters. Zij willen graag dat hun gedachtengoed leidraad blijft bij alle toekomstige ontwikkelingen. Daarom is er veel aandacht voor samenwerking tussen alle betrokken partijen. Een van die partijen is UniK. In de oude kloostergebouwen hebben zij voor kinderen met een extra zorgbehoefte een kinderdagverblijf, een buitenschoolse opvang en een logeerhuis. Daarnaast hebben ze één dag in de week dagopvang voor volwassenen. UniK zit al een paar jaar op het kloosterterrein. Ellen Tichelaar, Mistie van Hoek en Regie van Uden, alle drie van UniK, vinden het nog altijd een geweldige locatie.

Ellen Tichelaar: “We zijn hier op een bijzondere manier terechtgekomen. Unik werd in 2015 afgesplitst van een andere organisatie en we waren op zoek naar een locatie voor onze kindgroepen. Dat was nog een hele zoektocht. Via de de eigenaar van Brownies & Downies kwamen we uiteindelijk terecht bij Coen Hendriks, een van de partners bij Zenzo. Coen vertelde ons dat het klooster leeg stond. Wij hadden geen idee wat dat was, maar we zijn gaan praten. Ons eerste kennismakingsgesprek hadden we in een ruimte met Mariabeelden en kruisbeelden aan de muur. Voor ons was dat geen alledaagse omgeving, maar na dat eerste gesprek was het gevoel heel goed. Daarna volgden ook nog gesprekken met de zusters. Uiteindelijk zagen de zusters, Coen en ook wij genoeg aanknopingspunten om met elkaar in zee te gaan. Natuurlijk was dat ook spannend. Het was voor ons een hele nieuwe situatie. Maar wij sloten met onze doelgroep en met onze visie dat iedereen mee moet kunnen doen in de maatschappij, wel feilloos op het gedachtengoed en de visie van de zusters aan. Dat gaf ook veel vertrouwen. Zo werden wij een van de eerste gebruikers die de verbinding mee gingen opstarten.”

Mistie van Hoek: “Dat opstarten van die verbinding begon eigenlijk al meteen met een samenwerking met de zusters. Ze deden al snel mee met de begeleiding van de activiteiten van de kinderen. Door corona is dat stil komen te liggen, maar we willen dat, zodra het mogelijk is, weer oppakken. Het is voor ons van veel betekenis, maar ook voor de zusters. Zo kunnen ze echt de lijn van hun leven doortrekken. De zusters genoten daar ook van.” Ellen vervolgt: “Wie er ook al vroeg bij kwam, was Labyrint, een organisatie die jongvolwassenen en volwassenen met geestelijke gezondheidsproblematiek begeleidt. Kort nadat wij hier kwamen betrokken ook zij ruimtes in het Kloostercomplex. Labyrint is een heel andere organisatie dan wij. Maar je ziet dus dat samenwerken toch prima lukt. Je moet elkaar daarin zien te vinden en daarvoor moet je ook openstaan voor de ander en elkaar opzoeken. Neem bijvoorbeeld de gezamenlijke ingang die we hebben. Die vinden wij zelf heel belangrijk voor ontmoeting en om een gevoel van saamhorigheid te creëren. Maar die ingang heeft ons ook heel wat hoofdbrekens gekost. Er waren in het begin namelijk helemaal geen afspraken. Dan werd er bijvoorbeeld bij die deur gerookt door jongeren terwijl daar ook onze kinderen door naar binnen kwamen. Dat kon voor ons echt niet. We hebben daar een weg in gevonden door gewoon rond de tafel te gaan zitten. Daar hebben we samen afspraken gemaakt die prima werken. Aan diezelfde tafel kwamen de jongeren van Labyrint ook met het initiatief om de tuin te onderhouden waarin onze kinderen spelen. Daar stond het onkruid twee meter hoog. De jongeren houden die tuin nu al een tijd bij, superfijn voor ons. En omgekeerd kan Labyrint ook een beroep op ons doen, bijvoorbeeld bij de organisatie van een open dag. Zo is er stap voor stap een heel fijn contact ontstaan waarin we voor elkaar iets betekenen. Dat is trouwens allang niet meer iets tussen UniK en Labyrint alleen. Het aantal gebruikers op het terrein is in de afgelopen jaren flink gegroeid en er zitten dus ook steeds meer partijen aan tafel.”

Ellen: “Onze kinderen hebben allemaal hun eigen rugzakje, maar dat gaat in de praktijk heel goed samen met alle andere partijen die tegenwoordig hun plekje op het kloostercomplex hebben. Een flink aantal van die partijen heeft zich intussen verenigd in het initiatief Leefgoed Veghel. Daar zijn ze allemaal een aanvulling op elkaar. Het is echt niet alleen zorg. Er zit hier ook onderwijs, er wonen mensen in de nieuwbouwappartementen, je vindt hier werkvoorzieningen en welzijn, de gemeente Meierijstad is betrokken en natuurlijk zijn er de zusters en Zenzo. Binnen Leefgoed is werkelijk plaats voor iedereen. En door die verscheidenheid is er ook veel kruisbestuiving.” Regie van Uden vult aan: “Vooral uit de kleine verbindingen, uit de kleine contacten ontstaan vaak mooie dingen. Zo hebben we hier op maandagochtend al een tijdje een inloop koffie-uurtje. Dat staat nog in de kinderschoenen, maar je merkt al wel dat daar contacten groeien met de bewoners van de appartementen op het terrein. En pasgeleden nog was hier iemand van Joseph Staete, een voorziening voor ouderen die net achter het kloostercomplex ligt, om te kijken of en hoe onze kinderen daar met een bewegingsactiviteit mee konden doen. Het is allemaal nog heel vrijblijvend, maar die kleine dingen zijn vaak het startpunt voor mooie contacten en verbindingen. En heel veel van die kleine dingen maken opgeteld het grote geheel. Bij UniK past dat ook heel goed. Het is waar UniK voor staat: verbinding en samenwerking zoeken en niet bang zijn om buiten de lijntjes te kleuren.”

Ook Zenzo houdt ervan om buiten de lijntjes te kleuren. Wij vinden een wereld waarin iedereen mee kan doen heel belangrijk. Daarom ontwikkelen wij vastgoed waarbij wij veel investeren in de mens als gebruiker. Wij kijken daarbij ook naar die mensen voor wie contact en verbinding met anderen niet zo vanzelfsprekend is. “Waar je leeft, waar je ontmoet” is ons motto. Wij geloven in de kracht van de “toevallige ontmoeting” voor het ontstaan van sociale contacten. Daarom bouwen wij de “toevallige ontmoeting” in al onze projecten in. Bijvoorbeeld door de verschillende gebruikers van een gebouw dezelfde entree te laten gebruiken. Dat doen we ook in Kloosterkwartier. Wil je meer weten over onze filosofie en onze projecten? Neem dan contact met ons op.